கவியோவியத் தொடர்

************************

யுத்த கீதங்கள் 14 / நா.வே.அருள்

நுகத்தடி

************

அரசின் ஏவலாளிகள்

ஒரு செங்கோல் செய்து வைத்திருக்கிறார்கள்

 

கரடு முரடானதும்

முட்டாள்தனமானதும், மூர்க்கத் தனமானதும்

உயிர் எடுக்கும் உன்மத்தம் கொண்டதுமான செங்கோலில்

ராஜதந்திர முலாம்.

 

அதில் ஒட்டியிருக்கும்

பல உயிர்களின் துள்ளலும் துடிப்பும்

சதைத் துணுக்குகளும் ரத்தக் கறைகளும்

 

கூசும் பொய்களுக்கு

ஒத்தடம் கொடுப்பதற்காகவே

உடல் முழுதும் வளரும் உதடுகள்

 

உண்மை

எலும்பும் தோலுமாகப் பரிதாபத்துடன்

காட்சியளிக்கிறது.

 

பொய் அவ்வளவு சக்தி வாய்ந்தது

அதைப் பிரயோகிக்கையில் பெருந்திரள் கூட்டம்

பின்வாங்கி ஒரு பூனையைப் போல ஒடுங்கிப் போகும்.

 

மிகச் சமீபகமாகத்தான்

விவசாயிகள் மீது

பிரயோகிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள்.

 

விவசாயிகளோ

தங்கள் கழுத்தை அழுத்திய நுகத்தடியை

பூட்டாங்கயிறு துணித்து

ஆகாயம் முட்டி

ஆவேசத்துடன் நிற்கிறார்கள்

 

இப்போதுதான்

முதன் முதலாய்

செங்கோல் நடுங்க ஆரம்பித்திருக்கிறது.

 

கவிதை – நா.வே.அருள்

ஓவியம் - கார்த்திகேயன்

 

கருத்துகள்

கருத்துரையிடுக

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

படம்
  கவிதை அலசல் / நா.வே.அருள் ************************************** எங்கள் பொங்கல் உப்புக் கரித்திருந்தது கவிதை . சோலை மாயவன் ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ உழவனின் பொங்கல் ஏன் உப்புக் கரிக்கிறது? மாடுகளுக்கும் மனிதர்களுக்கும் அதிக வித்தியாமில்லை.  மாடுகளுக்குக் கொட்டகைகள்.    மனிதர்களுக்கு வீடுகள்.    மாடுகள் முளைக்குச்சியில் கட்டப்பட்டிருக்கும்.  மனிதர்கள் உறவுக் குச்சியில் கட்டப்படாமலேயே சுற்றிச் சுற்றி வருகிறார்கள்.   மாடுகள்  தீனியை அசை போடுகின்றன.  மனிதர்கள் பசியை அசைபோடுகிறார்கள்.   மாடுகளுக்கு    மனிதர்கள் தண்ணீர் காட்டுகிறார்கள்.   மனிதர்களுக்கு வாழ்க்கை தண்ணீர் காட்டுகிறது.  மாடுகளின் கழுத்துகளில் நுகத்தடிகளின்  வடு.   மனிதர்களின் கைகளில் காய்ப்பு காய்த்த தடம்.  மாடுகளுக்குக் கொம்புகள் இருக்கின்றன.   மனிதர்களுக்கு அதுவுமில்லை. உழவன் விதைநெல்லைப் போல வற்றிப் போய் இருக்கிறான்.  அவனுக்கு உழவு மாடுகள்தான் உண்மையான உறவு.  வயலோடுதான் வாழ்க்கை.  பயிர் பச்சிலோடுதான் பாசம...
மேலும் படிக்கவும்
படம்
  ஜே.ஜே.அனிட்டாவின் கவிதைத் தவம் ********************************************************** கவிதைக்கு யோகம் அடித்திருக்கிறது.   கவிஞர்கள் ஒரு கவிதையை முன்வைத்துக் காய்தல் உவத்தல் இன்றி ஒரு கலந்துரையாடல் நிகழ்த்துகிற களம் அல்லது சூழல் சாத்தியமாகியிருக்கிறது.   அனிட்டா அவர்களின் கவிதையைப் பார்க்கலாம். //ஏன் நகர்கிறேன் என்கிறாய் அசைதலற்று தெளிவுறாத பிம்பமாய் உனையுறுத்தி ஒறுத்தலை விடவும் நகர்தல் நலமே. கருணைக் கரமுயர்த்தி உனையழைத்து எனதிருளைக் கவ்விக் கொண்டு நடைபயிலச் சொல்லும் கைங்கர்யம் காட்டிலும் விழி திறந்து அகம் துற என்பதே மேல். ஒரு பிடி நிழல் பிடித்து ஆறடியை விழுங்கிக் கொள்ளும் நினைவுச் சாளரம் விழுங்குதல் பதிலாய் திறந்த கதவுகளின் நிறம் உடுத்தி ஓருயிராய் பிரிந்து கிட என்பதே சரி. இசைதலும் விசை படர் விழைதலும் மறத்தலும் நீர்த்த உயிர்த்தலுமாய் உன்னை அசைவுறாதபடிச் செய்யும் என் இருத்தலை விடவும்.. மெலிந்து நகர்ந்து துயருகிறேன் என்பதே இனிமையான நலம். ஏன் நகர்கிறேன் என்கிறாய்.. நகர்தலென்பது உனையொத்தே நிகழும் ஓரிடம் நில்...
மேலும் படிக்கவும்
படம்
    கவிதை ஒரு கைவல்லியம் ********************************* 1 கவிதையென்பது ஒரு நாடோடித் தவம். கவிதையை வீட்டுக் காவலில் வைக்க முடியாது.   சிறையாகுமெனில் கவிதை வீட்டையே நிராகரித்து வெளியேறிவிடும்.   வழக்கமான வாசல் வழிதான் என்றில்லை அது காற்றைப்போல சாளரத்தின் வழியாகவும் நுழையும் நூதனம்   கவிதையென்பது கதவுகளைக் கூட வெறுக்கும் கட்டற்ற நுழைவு.   கவிதைக்குப் பிடித்தது தென்னங்கீற்றில் கூடு கட்டும் நிலவின் சாளரத் தொங்கல் மட்டுமல்ல சாக்கடையில் விழுந்து கிடக்கும் நிலவின் பின்வாசல் பிம்பமும்தான்.   எப்போதும் திறந்திருக்கும் வீட்டைத்தான் அது விரும்புகிறது.   பூட்டியிருக்கும் வீட்டினைத் திறந்துவிடுகிற மந்திரக் கைகள் கவிதைக்கு உண்டு.           2 கவிதையின் இன்னொரு பிரத்தியேகம் அசாத்தியமானது.   கவிதை தனக்குள் ஒரு வாசனை உலகத்தை வைத்திருக்கிறது.   அது வார்த்தைகளில் ஓவியத்தில் காகிதப் பூக்களிலென வாசத்தை நுகரவைத்துவிடுகிறது. ...
மேலும் படிக்கவும்